شعر ایرانی یکی از غنی‌ترین و مهم‌ترین عناصر فرهنگ و ادبیات ایران است. شاعران مختلف از دیرباز احساسات عمیق انسانی، فلسفهٔ زندگی و زیبایی‌های طبیعت را در شعر خود می‌گنجاندند

بسیاری معتقدند که اوسامو دازای بهترین نویسندهٔ داستان در قرن بیستم است. آثار او در ژاپن با استقبال مثبتی روبه‌رو شد چون در آن دوره او را پیشگامِ عرصهٔ داستان‌نویسی می‌دانستند.

ساعت شش صبح یک روز زمستانی، طاها و ماشالله صفری در تاریکی هوا زیر پل گیشا منتظر علی‌رضا ‌حیدری، قهرمان بازنشستهٔ کُشتی آزاد ایران، ایستاده بودند.

آدولف هیتلر، رهبر حزب نازی آلمان و یکی از قدرتمندترین و بدنام‌ترین دیکتاتورهای قرن بیستم بود. هیتلر پس از خدمت در ارتش آلمان در جنگ جهانی اول از مشکلات اقتصادی، نارضایتی مردم و درگیری‌های سیاسی در طول جمهوری وایمار بهره برد تا در سلسله مراتب حزب نازی ارتقا یابد.

پابلو اسکوبار بزرگ‌ترین قاچاقی مواد مخدر کلمبیایی بود که او را بزرگ‌ترین جنایتکار تاریخ نیز می‌دانند. او به واسطهٔ قاچاق کوکائین به ثروتی هنگفت دست یافت.

صادق هدایت، نویسنده، مترجم و روشنفکر ایرانی در 1281 دو سال پیش از انقلاب مشروطهٔ ایران به دنیا آمد و در 1330 درگذشت.

اغراق نیست اگر داریوش مهرجویی را منجی سینمای ایران بدانیم. جهان سینمای ایران را با او به‌رسمیت شناخت؛ او بود که با فیلم «گاو» به موج نویی که آن زمان تازه به راه افتاده بود جهت داد. فیلم‌های مهرجویی ابعاد فلسفی و اجتماعی داشتند و قهرمانانش پیوسته در جست‌وجوی عشق و ایمان و معنا بودند.

به کلمه فیلسوف فکر کنید؟ چه چیزی به ذهن‌تان می‌آید؟ به احتمال ۹۹.۹ درصد چهرۀ یک مرد. سقراط، هگل، افلاطون یا شاید هم ارسطو!